Sport is een belangrijk onderdeel van mijn leven. Het biedt tegenwicht aan mijn soms hectische en stressvolle werk en zorgt ervoor dat ik (meestal) in balans ben. Het hoofd leegmaken door voor of na een werkdag te sporten behoort al jaren tot mijn vaste structuur. Het zit in mijn systeem.

Vanuit de atletiek (marathons) heb ik in 2016 de overstap gemaakt naar de triathlon, met als persoonlijk hoogtepunt de Frysman (hele triathlon) in 2018. Een dubbele hernia zorgde ervoor dat ik in 2022 de triathlonsport als atleet vaarwel heb moeten zeggen. Gelukkig kon ik mijn energie nog steeds kwijt in het fietsen en dat is mijn nieuwe passie op sportgebied. Daarnaast ben ik triathlontrainer bij mijn eigen vereniging. Nooit verwacht dat ik zoveel plezier zou hebben in het begeleiden van atleten naar hun doelen.

Door deze nieuwe focus kwam ik op het spoor van de Styrke Proven, een monstertocht van Trondheim naar Oslo binnen 24 uur. Via een clubgenoot van de triathlon vereniging, die deze tocht al eens gereden had, kwam ik in contact met de Stichting PLN Heart. Hij had samen met een team deze tocht gefietst en toonde mij een filmpje dat van "deze monstertocht" gemaakt was. Helaas gaat er namens de Stichting PLN Heart geen team naar de editie van 2023, dus het wordt een "lange solo". Gelukkig zijn er voldoende verzorgingsposten en materiaalwagens van de organisatie onderweg. En er is vast een groepje om bij aan te haken.

Toen ik mij verdiepte in PLN, was ik al snel overtuigd dat ik me hiervoor wil inzetten. Als kind van Groningse ouders dat opgegroeid is in Friesland lijkt het mij mooi als ik een kleine bijdrage kan leveren aan deze ziekte die hier zijn oorsprong heeft. Het feit dat het ontstaan is en bestaat in de regio waar ik zo graag woon, ben en fiets zorgt voor een "persoonlijke connectie". Bovendien vind ik de doelen en de insteek van de Stichting PLN erg sympathiek. "Er is geen strijkstok", is voor mij een bijkomend belangrijk argument om allerlei dingen te bedenken en te organiseren om geld in te zamelen.